üzülmeme gerek yokmuş...

Konu: üzülmeme gerek yokmuş... C.tesi Ağus. 23, 2008 6:44 am

> >Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine yerleştirirken, sokaktaki
> >bir çocuk onu seyretmekteydi. Okullar kapanmak üzere olduğundan, spor
> >ayakkabılara rağbet
> >fazlaydı. Gerçi mallar lüks sayılmazdı ama, küçük bir dükkân için
> >yeterliydi.
> >Onların en güzelini ön tarafa koyunca, çocuk vitrine doğru biraz
> >daha yaklaştı.
> >Fakat bir koltuk değneği kullanmaktaydı. Hem de güçlükle...
> >
> >Adam ona bir kez daha göz attı. Üstündeki pantolonun sol kısmı,
> >dizinin alt kısmından sonra boştu. Bu yüzden de sağa sola uçuşuyordu.
> >Çocuğun baktığı
> >ayakkabılar, sanki onu kendinden geçirmişti. Bir müddet öyle durdu.
> >Daldığı
> >hülyadan çıkıp yola koyulduğunda, adam dükkândan dışarı fırlayıp:
> >
> >- "Küçüüük!" diye seslendi." Ayakkabı almayı düşündün mü? Bu seneki
> >modeller bir hârika!"
> >
> >Çocuk, ona dönerek:
> >
> >- "Gerçekten çok güzeller!" diye tebessüm etti, "Ama benim bir
> >bacağım doğuştan eksik".
> >
> >- "Bence önemli değil!" diye atıldı adam. "Bu dünyada her şeyiyle tam
> >insan yok ki! Kiminin eli eksik, kiminin de bacağı. Kiminin de aklı
> >veya vicdanı."
> >
> >Küçük çocuk, bir şey söylemiyordu. Adam ise konuşmayı sürdürdü:
> >
> >- "Keşke vicdanımız eksik olacağına, ayaklarımız eksik olsa idi."
> >
> >Çocuğun kafası iyice karışmıştı. Bu sefer adama doğru yaklaşıp:
> >
> >- "Anlayamadım!. dedi. Neden öyle olsun ki?"
> >
> >- "Çok basit!" dedi, adam. "Eğer vicdan yoksa, cennete giremeyiz. Ama
> >ayaklar yoksa, problem değil. Zaten orda tüm eksikler tamamlanacak.
> >Hâttâ sakat insanlar,
> >sağlamlara oranla, daha fazla mükâfat görecekler..."
> >
> >Küçük çocuk, bir kez daha tebessüm etti. O güne kadar çektiği acılar,
> >hafiflemiş gibiydi. Adam, vitrine işâret ederek:
> >
> >- "Baktığın ayakkabı, sana yakışır!" dedi. "Denemek ister misin?"
> >
> >Çocuk, başını yanlara sallayıp:
> >
> >- "Üzerinde 30 lira yazıyor" dedi, "Almam mümkün değil ki!"
> >
> >- "İndirim sezonunu senin için biraz öne alırım!" dedi adam, "Bu
> >durumda 20 liraya düşer. Zâten sen bir tekini alacaksın, o da 10 lira
> >eder."
> >
> >Çocuk biraz düşünüp:
> >
> >- "Ayakkabının diğer teki işe yaramaz!" dedi, "Onu kim alacak ki?"
> >
> >- "Amma yaptın ha!" diye güldü adam. "Onu da, sağ ayağı eksik olan
> >bir çocuğa satarım."
> >
> >Küçük çocuğun aklı, bu sözlere yatmıştı. Adam, devam ederek:
> >
> >- "Üstelik de öğrencisin değil mi?" diye sordu.
> >
> >- "İkiye gidiyorum!" diye atıldı çocuk, "Üçe geçtim sayılır."
> >
> >- "Tamam işte!" dedi adam. "5 Lira da öğrenci indirimi yapsak, geri
> >kalır 5 lira. O da zâten pazarlık payı olur. Bu durumda ayakkabı
> >senindir, sattım
> >gitti!"
> >
> >Ayakkabıcı, çocuğun şaşkın bakışları arasında dükkâna girdi. İçerdeki
> >raflar, onun beğendiği modelin aynıyla doluydu. Ama adam, vitrinde
> >olanı çıkarttı. Bir
> >tabure alıp döndükten sonra, çocuğu oturtup yeni ayakkabısını
> >giydirdi. Ve
> >çıkarttığı eskiyi göstererek
> >
> >- "Benim satış işlemim bitti!" dedi, "Sen de bana, bunu satsan memnun
> >olurum."
> >
> >- "Şaka mı yapıyorsunuz?" diye kekeledi çocuk, "Onun tabanı delinmek
> >üzere. Eski bir ayakkabı, para eder mi?"
> >
> >- "Sen çok câhil kalmışsın be arkadaş..." dedi adam, "Antika
> >eşyalardan haberin yok her hâlde. Bir antika ne kadar eski ise, o
> >kadar para tutar. Bu yüzden
> >ayakkabın, bence en az 30-40 lira eder."
> >
> >Küçük çocuk, art arda yaşadığı şokları üzerinden atabilmiş değildi.
> >Mutlaka bir rûyada olmalıydı. Hem de hayatındaki en güzel rûya.
> >Adamın, heyecandan terleyen
> >avuçlarına sıkıştırdığı kâğıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10
> >liralık
> >banknotu geri vererek:
> >
> >- "Bana göre 20 lira yeterli." dedi. "İndirim mevsimini başlattınız
> >ya!"
> >
> >Adam onu kıramayıp parayı aldı. Ve bu arada yanağına bir öpücük
> >kondurdu. Her nedense içi içine sığmıyordu. Eğer bütün mallarını bir
> >günde satsa, böyle bir
> >mutluluğu bulamazdı. Çocuk, yavaşça yerinden doğruldu. Sanki koltuk
> >değneğine
> >ihtiyaç duymuyordu. Sımsıcak bir tebessümle teşekkür edip:
> >
> >- "Babam haklıymış!" dedi. "Sakat olduğum için üzülmeme hiç gerek
> >yok! demişti."
> >
> >* Her Rüzgar Savuracak Bir Toz bulur,
> >* Her Hayat Yaşanacak Bir Can Bulur,
> >* Her Umut Gerçekleşecek Bir Düş Bulur
> >* Bulunmayacak Tek Şey Senin Benzerindir

Konu: Geri: üzülmeme gerek yokmuş... Ptsi Ağus. 25, 2008 3:26 am

saol...

Konu: Geri: üzülmeme gerek yokmuş... Salı Eyl. 16, 2008 6:04 am

bu hikaye beni yaraladı derinden

Konu: Geri: üzülmeme gerek yokmuş... Perş. Kas. 06, 2008 5:09 am

saolllllllllll

Konu: Geri: üzülmeme gerek yokmuş... Perş. Kas. 06, 2008 11:38 am

gsl bencede